"Amidrin przeminęło...na nas już czas!"

Usłyszawszy lekki szelest liści, jedzący jadogy niedźwiedź brunatny skierował łeb w tamtą stronę. Warknął ostrzegawczo i stanął na zadnich łapach dajac do zrozumienia żeby nie podchodzić bliżej.
"Mam nadzieję ze to wystarczy... nie chce tracić czasu i sił na niepotrzebne konflikty"

Warknięcie dochodzące z krzaków tylko utwierdziło Sohano w przekonaniu, że zwierzę tam siedzące jest wygłodniałe. Nie cofnęła się jednak, a sięgnęła ręką w stronę gałęzi i lekko je rozchyliła.

Zwierze widząc że jego warknięcie nic nie dało, westchnęło w ludzki sposób i pokręciło łbem. Po chwili zaczęło się zmieniać, przyjmujać kształt wysokiego, brodatego mężczyzny o troche dzikim wyglądzie. Skierował on swoje słowa w strone skąd słyszał szelest liści:
- Kim jesteś i czemu mnie niepokoisz? - Jego głos był niski i troche warkliwy, brzmiący bardziej jak pomruk.

Zdziwiona Sohano nie wiedziała co ma odpowiedzieć.
- Um... jestem przyjacielem, a niepokoję z czystej ciekawości. - odparła w końcu, nie mając najmniejszego zamiaru puścić gałęzi, które trzymała.

- Czyś przyjaciel czy wróg, sam zadecyduje - Mruknął do Sohano - jeśli jednak mówisz prawde, nie będe bronił Ci dostępu do tych jagód
Powiedziawszy to, mężczyzna wrócił do zrywania i zjadania jagód, rozgladając sie tylko wokoło za kimś jeszcze.

- Za czym się tak pan ogląda? - spytała Shara nie spuszczając mężczyzny z oczu.

Zza drzew wyłonił się niedużej wielkości czarny kot. Bezszelestnie zbliżył się do Sohano, po czym stanął obok niej, baczenie przypatrując się brodatemu przybyszowi. Miauknął dość głośno i zaczął się ocierać o nogi Shary.

- Um... - Shara przez chwilę zastanawiała się, skąd u licha wziął się tu kot, potem dopiero ją "olśniło". Ostrożnie pogłaskała zwierzę, po czym wróciła do obserwowania pana, który jeszcze nie zdążył odpowiedzieć na jej pytanie.

Mężczyzna rozejrzał sie jeszcze raz po czym powiedział:
- Mój towarzysz podróży spłoszył się wyczuwajac ludzi. Patrzę czy nie wraca przypadkiem.

Deril po ukończeniu jakże ciekawej czynności, jaką było czyszczenie miecza wstał spojrzawszy na jego nowych towarzyszy.
-Idę po opał- powiedział chłodno odwracając się i wyruszywszy głębiej w las

Kalaah skrzyżowała ręce na piersi, stwierdzając przy tym, że czas zakończyć to długie milczenie.
- To miło powitąc nowego członka drużyny, itd. ale czas nagli. Ruszajmy, zanim znów coś ciekawego się wydarzy.

- Jeszcze nie wiadomo, czy członka, elfko. - odparła Sohano, puszczając w końcu gałęzie. - A swoją drogą, może przysiądzie się pan do nas? Mamy jeszcze trochę jadła, wszak porządny człek jagodami się nie naje, prawda?

- Co racja to racja... - Odpowiedział - Niech będzie, przyjmuje zaproszenie. Zwłascza że nic normalengo od paru dni nie jadłem. Zwą mnie Magnus - Dodał wyciągajac prawice do Sohano.

Deril szedł dalej w las, coraz bardziej był przekonany, że coś tu jest nie tak. Rozglądając się od czasu do czasu wokół, widział tylko drzewa. Zbierał gałęzie wystarczająco suche, by spokojnie mogły się palić. Nagle usłyszał za sobą szelest i poczuł potężne uderzenie w tył karku, padł nieprzytomny na ziemię...

-Świetnie-powiedziała Mey, powracając do swej pierwotnej postaci-Ale naprawdę musimy już ruszać. Zbyt długie przebywanie w jednym miejscu nie jest dla nas nazbyt bezpieczne. Grzecznościami zajmiemy w bardziej ku temu odpowiednich okolicznościach.