"Amidrin przeminęło...na nas już czas!"

Leżący na ziemi mag już inkantował zaklęcie, gdy nagle potężna niedźwiedzia łapa zmiażdżyła mu czaszkę. Magnus, jako ze to właśnie on korzystając z zamieszania jakie wywołał Deril dobił maga, stanął na zadnich łapach i spojrzał na wojowników z góry mając nadzieje, że pojawienie się niedźwiedzia wytrąci ich z równowagi.

Cichy szelest oznajmił, że śmierć zbliża się szybko. Szczęk wyjmowanego ostrza i ostry syk przeszywający powietrze. Wojownik, który zdradziecko ciął Derila w plecy został właśnie pozbawiony dłoni i dzierżonego w niej miecza. Nieobecnym wzrokiem patrzał się na tryskający krwią kikut, odsunął się kilka chwiejnych kroków w tył i już miał zamiar wrzasnąć wniebogłosy niczym zarzynana zwierzyna, lecz Carl go uprzedził wykonując drugie cięcie. Nie chciał ściągać tu innych żołnierzy, nie było na to czasu. Atak wykonał z krótkiego i prostego piruetu tnąc lekko w krtań - z jednej strony nie pozwalało to ofierze wydać żadnego dźwięku poza jakimś nieludzkim bulgotaniem wypluwanej krwi, z drugiej nie zabijało na miejscu. Wojownik upadł na ziemię rzucając się jak w epilepsji i wykrwawiając się.
Carl (spryskany juchą) przykucnął obok niego i z zadowoleniem (szczerząc zęby w paskudnym uśmiechu) przyglądał się jego gasnącym oczom.
Tymczasem drugi wojownik rzucił się do ucieczki. Dyszał głośno i był śmiertelnie przerażony.
Banda morderców, zabójcy, potwory, bestie!
Obecność kilku rębajłów i wielkiego niedźwiedzia sprawiają, że najmężniejszym rycerzom drżą kolana i puszczają zwieracze, prawda?

Tymczasem Sohano i Nicky coraz bardziej oddalały się od portu.
- Psia krew. - myślała Shara, uważnie się rozglądając. - Wszędzie tylu ludzi.. i jeszcze więcej strażników. Może boją się zemsty elfów, że tak się umocnili?
Minęło kolejnych kilka chwil kiedy nagle ich przewodnik zszedł na mniej uczęszczaną drogę.
- Tędy będzie bliżej do szpitala. - powiedział tylko, po czym ruszył przodem.
Tylko na to obie kobiety czekały...
- Tylko go ogłuszymy.