Cz.1 Mokradła Zatiomoe

<Zaczęła przyglądać się dużej postaci na drzewie, ale nadal nie miała pojęcia, co to może być. Zdecydowanym, ale powolnym krokiem ruszyła w stronę bliżej nieokreślonego kształtu. Po chwili zatrzymała się i z ukrycia zaczęła przyglądać czemuś, co wyglądało na przerośniętego i bardzo przerażonego hipopotama>

"o jaaa... i znów zaczynacie, i to nie moja wina, że chce mi się pić" <idzie poirytowana do ruin>

<Przerażenie nie tylko odbiło się w jej oczach, ale również na całej twarzy. Skomlała cicho, mocniej obejmując korę. Nie zdawała sobie nawet sprawy z tego, że tuż przy niej zaszeleściły liście.>

"Hmph," odrzekł Banwar, kontynuując drogę do ruin. Zachowywał czujność. Może był wśród swoich towarzyszy, lecz nie lekceważył niebezpieczeństw tych okolic.

<idąc w stronę ruin rozglądał się uważnie po okolicy. Specyfika jego zawodu wyuczyła go, że w ruinach albo ich pobliżu można czasem znaleźć naprawdę nieprzyjemne stworzenia>

Banwar, Raven, Zeiren - jeszcze tak z pięćdziesiąt metrów do ruin Wam zostało.

Lugh - no. Widzisz Seven szczerzącą się dziwnie.

Seven - no. Widzisz przerażoną Lugh.

Charles - słyszysz z oddali jakieś głosy. Może jacy bandyci idą do 'Twoich' ruin? Może zaraz Cię wypatroszą?

*ROAR*, ryknął Banwar przeraźliwie na cały glos bez najmniejszego ostrzeżenia. Była to jego w miare sprawdzona metoda na odstraszenie mniejszej zwierzyny... i zwabienie silniejszej.

<wiedząc że takie zachowanie Banwara często zwabia coś dużego i groźnego na wszelki wypadek wyjął łuk i nałożył na cięciwę zwykłą strzałę i zamarł w oczekiwaniu na to co nastąpi>

<Zza kupy liści ujrzała najpierw blask oczu i kontur uśmiechu, aż w końcu z cienia wyłoniła się ludzka twarz.>"O w mordę!"<ześlizgnęła się z gałęzi na ziemię>.

<Usłyszała głuche tupnięcie i spojrzała w dół. Na ziemi pośród liści leżała pulchna kobieta. Niezbyt rozgarnięta, pomyślała Seven i uśmiechnęła się po raz kolejny.> "Ups."<powiedziała siadając gałęzi. Nie miała zamiaru położyć się dziś spać z pustymi rękami, a zagubiona w lesie kobieta była bardzo łatwym łupem>

Seven - tamtej chyba nic poważnego się nie stało, bo podniosła się z ziemi. Gotowa chyba uciekać, bo minę ma dziwną. Nie osiągnęłaś jak na razie swojego celu, więc ucieczka tamtej byłaby Ci nie na rękę w chwili obecnej.

Lugh - poobijałaś się trochę ale iść jak najbardziej możesz. Kobieta, przez którą jesteś właśnie na dole siedzi na drzewie dalej.

Charles - widzisz trzech osobników wkraczających na teren ruin. Dostrzegli Cię.

Banwar, Raven, Zeiren - wszedłszy na polanę zauważyliście marnie wyglądającego mężczyznę.

[Trudno było powiedzieć, żeby był do końca świadomy tego, co się wokół dzieje. Jak przez mgłę dotarło do niego, że nie jest tu sam. Wszystko działo się za szybko, zdecydowanie za szybko. Póki co rzucił w czarny kąt swego umysłu medytacje na temat "skąd ja tu do diabła wziąłem?" i skupił na osobnikach, którzy właśnie wkroczyli na teren tajemniczych ruin.]
Jasny szlag... - pomyślał. - Co to za... co to za... istoty?! Na Oblicze Potęg!
[Nie spodziewał się, żeby miał jakieś wielkie szanse w razie ewentualnej walki, sam wygląd maszkar napawał go przerażeniem, ale mimo to spróbował się podnieść i oprzeć o coś, by przynajmniej ustać prosto. Żadne słowo jednak nie było w stanie przejść mu przez usta.]

<spojrzała na owego osobnika i szybko do niego podeszła> Cześć <z uśmiechem i powąchała go> Lekko śmierdzisz tchórzem, chyba nie boisz się złej wilczycy, co? <z uśmieszkiem do niego>