Cz.1 Mokradła Zatiomoe

Zeiren - idąc tak i idąc nastąpiłeś stopą na coś twardego i niewątpliwie ostrego. Nóż rozciął Ci lekko nóżkę ;( Śladów na drodze jest jednak pełno, m.in. uszkodzone nieźle drzewo, oraz sporawe ślady na ziemi.

Raven - po kilku minutach nieustannego biegu doganiasz Zeirena.

Charles - po kilku minutach + minutę doganiasz dziewczynę i jej kolegę.

Baby - jesteście nadal niesione i wydaje się, że nie prędko się to zmieni.

- O nie! <wyjąkała> Teraz na pewno się nie wydostaniemy...

"Zeiren!" <podbiega do niego> "Wróciłam po ostrzeżeniu, i jak sprawa wygląda?"

... <odpowiedziała Seven, w dalszym ciągu niesiona przez dziwacznego stwora>

<podnosi nóz z ziemi tłumiąc przekleństwa na idiotów zostawiajacych ostre narzedzia na drodze> "Ktoś tędy przechodził i wrzeszczał.. warto sprawdzić co to dokładnie było nim rozbijemy obóz w tej okolicy"

"Acha... Acha, czyli ja pobiegnę, trochę ich spowolnię, ty wymyślisz plan, i mnie uratujesz, tak?" <z uśmieszkiem powiedziała>

"Pewnie, przyjde w ostatniej chwili by zdażyć Cie pochowac nim zbeszczeczą Twoje zwłoki." <warknął> "Najpierw zobaczmy z czym wogóle mamy doczynienia" <schował podnisiony z ziemi nóż i ruszył w ślad za tym co przechodziło tędy>

Okay...
Baby - widzicie, że potwory niosą Was do jakiejś jaskini. I w około niej jest więcej potworów. No, potwory są w ogóle wszędzie. I widzicie też ognisko i ruszt. Duuuży ruszt. Przed wejściemdo jamy zabrali Wam ekwipunek i już w środku wsadzili do jakiejś klatki. Zauważacie w niej jeszcze jakąś dziewczynę.

Raven, Zeiren - tak idąc za śladami dochodzicie do skraju lasu. Widzicie polankę, na polance kuuuupę potworów i jakieś wyglądające na należące do humanoidalnych stworzeń torby.

Charles - myślę,że ruszyłeś za tamtymi, więc widzisz to co oni.

"Dzięki mojemu zmysłowi mniszki dochodzę do wniosku... że te torby nie są tych stworzeń, pewnie kogoś mają w środku jaskini, tylko jak wyciągnąć ich z obozu" <zastanawia się Raven patrząc na Charles'a>

"Szlag!" <mruknęła spoglądając tęskno w stronę swojego plecaka> "Wygląda na to, że chcą nakarmić nami swoje pieski. Nie wiem jak wy, ale ja się nie pisałam na obiad. Ma może któraś jakąś spinkę od włosów? No nie wiem, szpilkę?... Cokolwiek? Mechanizm zamka nie wygląda na specjalnie skomplikowany." <powiedziała przyglądając się kłódce>

Chłodno, ale lekko zaniepokojony odwzajemnił spojrzenie.
- Nie patrz tak na mnie. Raczej nie uznają mnie za swojego. A smaczny... chyba nie jestem. - teatralnie przełknął ślinę. - Wydaje mi się, że trochę ich... za dużo. - w tej chwili jęknął. Zamrugał oczami, jakby się obudził. Czy mu się wydawało, czy po ramieniu przebiegł mu... błękitny promyk? Poczuł w tym miejscu ciepło i dreszcze.

Poczekaj, ja chyba mam coś<powiedziała, grzebiąc w kieszeniach. Z boku ust wyłonił się koniuszek języka, jakby podobna mimika miała pomóc w wyciągnięciu spinki.>Mam!< krzyknęła.>

Okay... so.
Wszyscy słyszycie głośne ryczenie. Cholernie głośne. I nagle z krzaków wyłania się coś wyglądającego na bossa potworków. Jest od nich znacznie wyższy i widać, że ma 'więcej w barach'. Tamte rozstąpiły się jak jeden mąż i utworzyły ścieżkę dla szefuncia.

Seven - zanim dostałaś spinkę, do jaskini wszedł jakiś kolo i otworzył klatkę.
Baby - Wyciągnął Was wszystkie i dawaj nieść na dwór. Po drodze zauważacie na ścianach jakieś malunki. Wygląda na to, że mutanciki co Was porwały jednak czegoś się boją.

Chłopaki - widzicie jak jeden z potworzastych wyciąga z jaskini trzy postacie i kieruje się z nimi w stronę ogniska i rusztu.

<Raven na to spojrzała>"Wybacz Zei, ale jak zwykle będziesz musiał mnie ratować" <po tych słować Raven zaczęła skradać się bliżej>

<westchnął> Czasem sie zastanawiam czemu ja jej jeszcze nie zabiłem... <powiedział sam do siebie, napiął łuk i wypuścił jedną ze strzał w strone "bossa" po czym napinąjąc najszybciej jak się da łuk zaczął strzelać w pozostałe stwory>