Cz.1 Mokradła Zatiomoe

Seven - rysunki w większości przedstawiały Waszych porywaczy, którzy imprezują, jest jednak jeden, który przedstawia, jak potwory uciekają przed czymś jeszcze większym i co zdaje się na nie ryczeć, bo ma szeroko otwartą mordę. W tym samym momencie Zahaczyłaś butem o ścianę, co wydało dziwny dźwięk... na który potwory zareagowały niemalże histerią. Nie puściły Was jednak.

Zeiren, Charles - widzicie właśnie jak Raven zostaje schwytana przez potworaski i 'dołączona' do grupki kobiet wyniesionych z jaskini. Usłyszeliście też owy dźwięk, na który potwory zaczęły się panicznie rozglądać.

<Do dziewczyn>"Hejka, mam nadzieję, że potraficie szybko uciekać" <zaczęła przyglądać się stworowi gdzie może najskuteczniej go kopnąć>

Raven - obawiam się, że nigdzie. Cała powierzchnia ciała potworków pokryta jest twardymi łuskami.

"aww... chyba będę musiała sobie trochę pazurki przytępić" <patrzy na swoje paznokcie> "no nic, nie lubię tego robić, ale chyba będę musiała" <Torba Raven upadła na ziemię, gdy ta zaczęła rosnąć, jej ubranie rozerwało się pod wpływem ciała które zaczęło porastać futro i morfować się w bestię, po czym wbiła kły w ciało potwora>

Korzystając z okazji rzucił się do przodu lawirując między potworami. Kreatury wyglądały na zaskoczone i przestraszone, chyba nie mniej, niż on sam.
- Wilkołak... - prychnął pod nosem Oliveira. Wątpił, by w tym momencie był priorytetem dla mutantów, toteż wpadł między nich z zamiarem ratowania uwięzionych dziewczyn. Dopiero po chwili zorientował się, jak bardzo jest bezbronny. Odruchowo sięgnął do pasa: był tam miecz. Stary, wyszczerbiony, zardzewiały. Trudno... pomyślał i sięgnął do niego.
Gdy tylko go dotknął poczuł, jakby coś eterycznego z niego uleciało, wręcz jakby duchowo wymiotował. Coś zaiskrzyło mu w oczach, a w następnej chwili zauważył, że miecz oraz jego ramię otoczone są błękitną aurą, po której hasają wesoło wyładowania elektryczne. Zdziwiło go to, ale nie miał czasu na dłuższe rozmyślania, niemal bezmyślnie wyprowadził pierwsze cięcie.

Okay, so.
Raven - no niby ugryzłaś, ale złamałaś zęba. Łuski potworasków są naprawdę twarde.

Zeiren - wszystkie strzały odbiły się od łusek.

Charles - Naciąłeś ledwie 'pancerz' potwora, on tymczasem odrzucił Cię łapą w bok. Wszystkie potwory rzuciły się na resztę chłopaków. Dziewczyn nie chcą puścić.

<dotknęła pazurem w złamany ząb, nie spodobało jej się to i zaczęła się szarpać ciągle w tej formie by się uwolnić>