Historia Nadii i Khavlera czyli Viki i Magth mają swój temat

- A ja pójdę tam z Tobą. - Wstała, podeszła do chłopaka i położyła mu dłonie na ramionach. - Będę przy Tobie wszędzie, dokądkolwiek się udasz.

Khavler spojrzał na Nadię z uczuciem i troską, jego mina złagodniała i delikatnie pocałował dziewczynę. Szanował jej zdanie, ale wolałby gdyby nie wymawiała tak lekkomyślnie tych słów... nikomu nie udało się wyjść żywym z tej sfery, albowiem jest to domena samego Boga Śmierci, a pilnują tej sfery istoty o wiele potężniejsze od Bezimiennych, tak przynajmniej mówią legendy.

- Tam gdzie Ty, tam i ja. - szepnęła mu do ucha i odsunęła się od niego.
Przypięła sobie miecz do pada, a przez ramię przewiesiła łuk i kołczan ze strzałami.

Khavler wzdychnął teatralnie i posłał Nadii ciepły uśmiech. Kłótnia nie miała sensu... przewiesił swój miecz przez plecy i okrył się płaszczem. Spojrzał w niebo... całe było pokryte ciemnymi chmurami... zanosiło się na burzę. Na jego twarzy ponownie zagościł uśmiech gdy pierwsze krople spadły z nieba, a w oddali zabrzmiał grzmot.

- Chyba trochę zmokniemy - powiedziała dziewczyna.
Oparła się o skałę i skrzyżowała ręce na piersi.

- No niestety..., ale cóż... trzeba mimo pogody żyć dalej Nadio... chodź no tu do mnie... osłonię cię przed deszczem... jak się uda- wyszczerzył zęby w pogodnym uśmiechu do Nadii i rozchylił płaszcz na tyle by się w nim zmieściła.

- Nie trzeba, lubię deszcz - odparła.
Podniosła twarz ku niebu, drobne krople spłynęły jej po policzkach.
- Sama przyjemność - rzekła nadal się uśmiechając.

Khavler opuścił rękę ze zrezygnowaniem... mruczał coś pod nosem i spojrzał błagalnie w niebo.

***
Dziewczyna zauważyła, że Khavler zasną. Jednak nie przestała nucić kołysanki. Patrzyła na jego łagodne rysy. Opuszkami palców delikatnie dotykała jego skóry.
- Niech miłość skrzydła nam da
Lećmy więc dalej i dalej
Nad morzem snów
Kiedy każdy dzień już
Odchodzi daleko gdzieś
Lekko się kołysała śpiewając te słowa, cichą, uspakajającą melodię.

Nadie zaskoczyło nagłe przebudzenie chłopaka, prawie już sama zasnęła.
-Co się stała? - spytała lekko nieobecnym głosem.

Khavler spojrzał na Nadię... wyglądał jakoś inaczej... mroczniej.
- Nie... nic się nie stało Nadio. To tylko koszmar- rzekł, ale to dziwne uczucie cały czas towarzyszące mu przez sen nie zniknęło... Coś jest z nim nie tak, ale nie wiedział dokładnie co.

[ten temat Xeb też możesz do kosza wrzucić... i tak nikt w nim nie bedzie już pisać]

A miałem sie właśnie o to pytać Very Happy