Początek wielkiej przygody

-Mów za siebie.-powiedziała Mey wpatrując się w dziewczynę- Ona pachnie smakowicie...

- Mey jeszcze raz tak zareagujesz a pozdrowię cię moim butem.- rzekł Khavler surowo... to że Meyru była wampirem nie umniejsza tego, że powinna zachować kulturę i swoją rządzę krwi na wodzy.

-Uważaj żeby ten but nie utknął mi między zębami.- syknęła pokazując swoje śnieżnobiałe kły- To co perełko?-zwróciła się do dziewczyny-Masz ochotę na tango z wampirem?

Dziewczyna czuła jak jej uśmiech powoli skrzywia się w niezbyt ładny grymas. Zębiska wampirzycy zbliżały się do niej, tak że czuła jej oddech.
- Mey, powstrzymaj się lepiej - powiedziała stanowczo Goiane. Stojący obok niej chłopak wyglądał jakby naprawdę chciał kopnąć wampirzycę. Cecylii nagle zebrało się na śmiech, ale natychmiast spoważniała. Co ma im powiedzieć? Przecież nikt jej nie uwierzy?

Khavler zawarczał niczym wilk wytężył, z całej siły swoją koncentrację na Meyru. Po chwili leżała nieprzytomna.
- Dobranoc.- uśmiechnął się łobuzersko.- Cecylio wybacz jej... jest wampirem, a wolałbym aby została przy swojej smoczej krwi... póki ja tu jestem nie wyssie krwi żadnemu elfowi człowiekowi czy krasnoludowi. Chyba że należy do pewnego stowarzyszenia z którym walczymy.-

(Ekhem... czy nie za bardzo ingerujesz w moją postać?)

[to tylko jeden raz... przynajmniej będzie trochę dynamiczniej]

Khavler jeszcze raz spojrzał na Meyru i na minę Goiane. Chlasnął niezbyt mocno, ale skutecznie młodą wampirzycę w twarz aby się obudziła. Gdy zobaczył jej minę, o mały włos nie pękł by ze śmiechu.

Jej wzrok pędził po twarzach całej trójki. Wampirzyca i chłopak wyraźnie byli skorzy do kłótni, lecz elfka staneła pomiędzy ich wyciągając na boki ręce.
- Przestańcie! To nie czsa na jakieś przekomarzanki! Mamy ważniejsze sprawy na głowie!

Nadia usłyszała podniesione głosy i postanowiła sprawdzić o co chodzi. Wyszła za skały i udała się w stronę rozmawiających osób. Zobaczyła wśród nich nową postać. Była to dziewczyna. Podeszła bliżej z miłym uśmiechem. Jak na razie dopisywał jej dobry humor i nie zapowiadało się, by miał zostać w najbliższym czasie popsuty.
- Witaj jestem Nadia - powiedziała zwracając się do dziewczyny.

-O ile mi wiadomo, starszym należy się szacunek...- mruknęła pod nosem odsuwając się na bok- Uprzedź następnym razem, kiedy będziesz miał zamiar mnie ogłuszyć chłopcze. Przygotuję się do kontrataku. A tak w ogóle nie miałam zamiaru jej krzywdzić. Jestem na diecie.- powiedziała błyskając zębami w uśmiechu.

- Dobra wybacz Mey, ale wolałbym abyś z takimi rzeczami przynajmniej przy mnie nie wyskakiwała bom drażliwy jest na tym punkcie- i uśmiechnął się przepraszająco do Mey i wyciągnął rękę.- Pokój?-

-Chyba żartujesz...-prychnęła- Nie jest ze mną aż tak źle. Na pokoju jeszcze nikt nigdy nic nie wygrał, a na wojnie... Kto wie?

- Och daj spokój dziewczyno...- zrobił minę niewiniątka.- Na pokoju powstało imperium takie jak Valuan bo przyciąga azylem i splendorem, oraz tolerancją, a nie wojną chociaż umie się bronić i to całkiem nieźle... ale tylko bronić bo do ataku przystępuje tylko gdy nad światem wisi potworna tragedia. Więc wampirza damo... pokój?

-No cóż... Mogę spróbować.-uścisnęła mu dłoń- Tylko nie myśl, że cię lubię.

- Nie wiadomo co przyniesie Przeznaczenie- rzekł Khavler uśmiechając się dziwnie tajemniczo.