Początek wielkiej przygody

Mey szła powoli wraz z resztą grupy.
-Nieźle się ten król urządził.-powiedziała przypatrując się mrocznej siedzibie.

- Na pewno skorzystam - odparł. - Ale teraz trzeba iść.
Spojrzał na potężne, grube mury i małe okienko w nich. To wydawało się zbyt łatwe. Żeby wedrzeć się do królestwa podziemi trzeba się nieźle wysilić, za tym musiał kryć się jakiś podstemp.

... Bitwa była dość długa... Bezimienni potrafią stanowić ogromne zagrożenie. Khavler absolutnie nie czuł nic... żadnych emocji. Gdy już bitwa dobiegła końca poszedł dalej korytarzem nie czekając na resztę... coś go prowadziło i kazało mu się spieszyć.

Chris w końcu wszedł do środka. Zobaczył oddalającego się Khavlera.
- Zaczekajcie - rzekł w końcu. - Wejdziecie prosto w pułapkę. Nie możemy tak ryzykować, trzeba najpierw obmyślić plan.

Khavler nie słyszał tych słów... szedł dalej na przekór wszystkiemu... kierowany Przeznaczeniem.

- Pułapka? Skąd wiesz, że wpadniemy w pułapkę? - spytała Nadia, lekko zaskoczona.

- Bo... - zaczął Chris i spojrzał na ziemię. - Ja byłem w straży przyboczne Króla i... On wie, że przyjdziemy. Myślisz, że dlaczego jeszcze żyjemy i nikt nas nie atakuje? Od dawna wiedzą, że tu jesteśmy, pozwalają nam tu być. Zostawili nam tylko jedną wolną od strażników drogę, która zaprowadzi nas prosto w ich ręce, musimy obmyślić pla, żeby jakoś się z tej kabały wykaraskać.

Szedł dalej... jego ostrze błyszczało mrocznym blaskiem. Uniósł go i przygotował się na kolejną walkę. Nagle okrążyła go Ciemność... ta sama co w czasie gdy rozmawiał z Królem.
- Witajcie i żegnajcie zarazem, albowiem nadchodzi Dzień Przeznaczenia.- rzekł obcym głosem i wycelował w Bazuela Czarnorękiego.- Ty padniesz jako pierwszy z mej ręki.-
Zaszarżował i nim Bazuel zareagował jego głowa fruwała w powietrzu i z głośnym plasknięciem spadła na ziemię. Dalej już szło trudniej... sami Bezimienni... doborowa gwardia Króla... agresor sam się stał oblężony.

- Masz jakiś pomysł? Wiesz jak możemy się tam przedostać i nie znaleźć się w potrzasku?

Usłyszawszy odgłosy walki, Goiane puściła się biegiem wzdłuż korytarza. Nie widząc zupełnie niczego , po omacku pokonywała kolejne korytarze, aby zanurzać się w jeszcze większą ciemność.
- Cholerny Khavler! - zaklęła. - Dlaczego się odłączył!?

Bitwa rozpętała się na całego... jeden kontra najlepszy oddział. Czuł w sobie moc, ryknął coś niezrozumiale i wykonał skomplikowany gest... wystrzeliła zeń czarna fala, która zamieniała każdego demona w pył... Khavler patrzył na swoje ręce z niemym zdumieniem... płonęły czarnym ogniem.
- Magia? Czarna magia? Co się tu do cholery dzieje? Kim ja się staję?- spytał samego siebie w myślach i poszedł dalej, aż w końcu doszedł do Bramy prowadzącej do Króla. Postanowił zaczekać na resztę.

- Goiane zazekaj - krzyknął Chris i pobiegł za nią. - Teraz to mamy już pozamiatane - powiedział sam do siebie.

Nadia pobiegła za nimi, miała złe przeczucia. Ta wyprawa nie skończy się dobrze. Przychodzenie tutaj bez przygotowania i plany było ogromnym błędem.

- Nie chcę, żeby ktoś tu zginął. - warknęła.

- Jak się porywa z motyką na słońce, to jego sprawa. Przyszedł tu bez żadnego planu, zupełnie nic i ma zamiar pokinać Króla Śmierci, to się wydaje conajmniej śmieszne.